Uwielbiam wiatr, który się z nami droczy,
gdy bawi się twymi włosami,
gdy odgrywasz balerinę,
by za nim z gracją podążać.
Uwielbiam, gdy biegniesz radosna,
by rzucić mi się w ramiona;
gdy odgrywasz małą dziewczynkę,
by usiąść mi na kolanach.
Uwielbiam zachodzące słońce,
kiedy się kładzie powoli,
lecz uwielbiam ufnie czekać,
że dla nas się rozpali.
Uwielbiam twą dłoń, która mnie pociesza,
gdy się pogrążam w ciemnościach,
a w twoim głosie jest szemranie
źródełka nadziei.
Uwielbiam, gdy twe przymglone oczy
okrywają mnie płaszczem słodyczy
i, jak na poduszce z piór,
moje czoło spoczywa na twym sercu.