Eg er på ny veg på leit
etter eit land utan namn,
Og eg ser meg ikkje attende, for eg går
gjennom solskin og regn.
Og eg er ein mann som har levd i ei grav
og som har brote lekkja.
Amen!
Amen!
Eg var blind, men no kan eg sjå.
Kva viss Gud ikkje er for meg?
Og eg veit det er på tide å gå.
Eg har vore brukt og leikt med,
Eg har vore kikka på og dei sveik meg,
Og eg veit det er på tide å gå.
Pass deg!
Og eg føler smerta,
Pass deg!
Eg lever att,
Fortida er for alltid forbi,
Det er på tide å seia:
Amen!
Amen
Amen!
Amen!
Eg trur eg blir funnen til slutt.
I dei stille nettene
kan eg høyra ei fjern røyst:
Pass deg!
Eg er ikkje redd,
Pass deg!
Eg er forbi redsla.
Det er på tide å byrja på nytt og elska att,
Pass deg!
Eg kan føla smerta,
Pass deg!
Og gråta att.
Eg går frå alle skuggane eg har.
Amen!
Amen!
Amen!
Amen!
Tentanda via ad incognita