Amelio, słyszałaś,
że tak będzie łatwiej
- trochę mniej ciebie,
odrobinę bliżej do ideału.
Jakoś wierzyłaś,
że staniesz się szczęśliwsza,
jeśli stracisz parę gramów.
Każdego dnia strach waży troszeczkę mniej,
jeśli kiedyś zniknie, to ciebie także już nie będzie,
a ty nienawidzisz rozmawiać,
bo właściwie musiałabyś krzyczeć.
Amelio,
ty jesteś, jesteś, jesteś
na szczęście nie całkowicie idealna.
Nawet jeśli się tak wydaje,
jesteś, jesteś, jesteś
wcale nie tak daleko od szczęścia.
Codziennie rano spoglądasz w lustro,
ale siebie nigdy nie widzisz,
Amelio.
Ciągle masz to uczucie,
że nikt cię nie rozumie,
że świat kręci się wokół wszystkiego,
ale nie wokół ciebie.
Znowu się boisz,
stoisz na środku pokoju,
każdy może cię zobaczyć,
ale ledwo cię zauważają.
Czujesz ich spojrzenia,
nienawidzisz ich tak bardzo
i chciałabyś krzyczeć.