ถ้อยคำสีขาวปนเทา ดั่งสีของคาปูชิโน
พอกันทีกับข้อแก้ตัว วางไว้ริมหน้าต่างเถอะ
ฉันนับไม่ไหวหรอกนะ
ถ้อยคำสีขาวปนเทา ดั่งสีของคาปูชิโน
พอกันทีกับข้อแก้ตัว มาดื่มคาปูชิโนกันเถอะ
แค่แกล้งหยอกเล่นก็พอ
สายฝนที่ราวกับจะลอยไปอย่างไร้จุดหมาย
จมดิ่งลงไปในพายุดอกไม้และเราสอง
ความทรงจำเกี่ยวกับเธอที่คงไม่หายไป
ไม่ว่ายังไง ได้โปรดอย่าล้นออกมาเลย
ชายฝั่งรอคอยเกลียวคลื่น อาทิตย์อัสดงสาดแสงเรื่อแดง
สะท้อนกับบานหน้าต่าง
เสียงคลื่นซัดสาด ณ ทะเลวิสบีในเดือนสิงหาคม
รอคอยสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง กับหนึ่งลมสมุทร
สีขาวของกลีบดอกไม้ลอยน้ำในฤดูร้อน สายฝนยามพลบค่ำ
จมดิ่งลงในราตรีที่เคลื่อนผ่าน
หนึ่งดอกไม้ที่ไม่มีผู้ใดลบเลือนได้นั้น
ไม่ว่ายังไง ก็ได้โปรดเก็บมันไว้ในใจด้วยเถอะ
ยังคงประหลาดอยู่เสมอ
แค่อยากให้เธอสอนวิธีการใช้ชีวิตสักข้อเท่านั้นเอง
ไม่มีสิ่งใดที่ฉันจะตอบแทนเธอได้อีกแล้ว
แต่ถ้าตอบอะไรไม่ได้ ขอสักคำก็ยังดี
ฉันไม่เข้าใจหรอก
จริง ๆ ก็ไม่เข้าใจอะไรหรอกนะ
สายฝนที่ราวกับจะลอยไปอย่างไร้จุดหมาย
จมดิ่งลงไปในพายุดอกไม้และเราสอง
ความทรงจำเกี่ยวกับเธอที่คงไม่หายไป
ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ก็อย่าได้ลืมมัน
หนึ่งฤดูร้อนสิ้นสุด กอดกุมหนึ่งดอกไม้ไว้แนบอก
ณ เบื้องหลังของเปลือกตาอันเคลื่อนไหว
บทกวีนี้ที่เธอไม่อาจลบเลือน
ไม่ว่ายังไง ได้โปรดอย่าล้นออกมาเลย