Diell në luginë
dhe diell në kodër
Nëpër fusha
nuk ka më njeri
Lamtumirë, lamtumirë e dashur,
unë po largohem.
E hidhura toka ime,
e hidhura dhe e bukura...
Qiej të pafund
dhe fytyra si gur.
Duar me kallo
tashmë të pashpresa.
{Refreni}
Nëpër ullishtet
tani ka lindur hëna.
Një foshnjë qan,
e mëkuar në një gji të kolmë.
{Refreni}