Bu gece ölebilirdik
en büyük hazzı yaşamak için,
hiç bitmemesini arzulayarak.
Ödüllendirecektir aşk iki bedeni,
ar duygusuna: “Acı bize!” diye haykıran.
Her gece bulamaz, bizim gibi iki aşığı
ve elbette, gurur duyacaktır
bizi hâlâ burada görmekten,
biz, şafağın düşmanlarını…
Pencere kapalı hâlâ ve ben
geri çevirmek isterdim
üzerimize gelen güneşi,
son bir kez tahrik edip seni
sonra: “Gidiyorum!” demek.
Öyle tükendik ki, delirmenin eşiğindeyiz,
bunun aynısı bir başka gece olmayacak
ve elbette, görüşmeyeceğiz bir daha,
öyle yapar ya aralarında değme aşıklar…
İki sıradan insan olacağız,
hep olduğumuz gibi,
çekip gidince bu odadan:
Orada iki yüzlülük öldü,
unutulmaz bir gece öldürdü onu…
Ve bir daha görüşmemeyi diliyoruz,
öyle yapar ya aralarında değme aşıklar…