Η νύχτα παίρνει μακριά τη λύπη
με συνοδεύει αυτή η μουσική
με μετακινεί με το άρωμά της
όμορφο όσο δεν το φαντάζομαι
περίμενε εδώ και άσε με να το κάνω
σβήνεις ένα-ένα και τα αστέρια
στο σκοτάδι από μια κάτω φωνή λέγονται τα πιο βαθιά πράγματα
και εγώ αισθάνομαι ωραία όπως ποτέ
όπως αυτός ο ήλιος που μας φωτίζει
Αγάπα με όπως η γη,τη βροχή, το καλοκαίρι
αγάπα με όπως αν ήμουν το φως ενός φάρου στη θάλασσα
αγάπα με χωρίς αύριο χωρίς να πληγωθούμε
μα τώρα αγάπα με μετά από εμάς υπάρχει μόνο ο άνεμος
και παίρνει μακριά την αγάπη
Σβήνω με τα μάτια σου τις ευθραυστότητες μου
ξαναζώ στις αισθήσεις σου τις επιθυμίες και το φόβο
το ένστικτο του οποίου μετά δεν το φαντάζομαι
η ομορφιά της οποίας γελάει και γυρνάει σελίδα
και διατηρώ ένα-ένα και τα αστέρια
τα κρατώ στα χέρια τα υπολογίζω στο δέρμα
και στόμα με στόμα και είμαι η μοναδική
κάτω από αυτόν τον ουρανό που μας φωτίζει
Αγάπα με όπως η γη,τη βροχή, το καλοκαίρι
αγάπα με όπως αν ήμουν το φως ενός φάρου στη θάλασσα
αγάπα με χωρίς αύριο χωρίς να πληγωθούμε
μα τώρα αγάπα με μετά από εμάς υπάρχει μόνο ο άνεμος
και παίρνει μακριά την αγάπη
Και όλο αυτό που μένει
είναι τα κολλημένα όνειρα μέχρι μέσα στα κόκαλα
και κρεμάσαμε τα φτερά
ταξιδεύουμε μέσα από ενθυμήσεις και μετά παραμένουμε μόνοι
μα αγάπα με και δωσ'μου τα χέρια τα χέρια τα χέρια τα χέρια
αγάπα με
αγάπα με χωρίς αύριο χωρίς να πληγωθούμε
μα τώρα αγάπα με μετά από εμάς υπάρχει μόνο ο άνεμος
που παίρνει μακριά την αγάπη