ฉันเคยเป็นนักขับยามค่ำคืน ท่ามกลางหมอกควัน
ฉันเคยมัดใจสาวได้ในทุกครั้งที่เราสัมผัส
เป็นชายหนุ่มที่มีแรงดึงดูด
และเป็นผู้กุมชัยชนะไว้ในมือ
แต่ฉันยังคงเดียวดาย
ฉันได้ยินเสียงลมหายใจของเธอ
กับเสียงลมที่แผ่วเบา
ยังจำได้ดีตอนที่ร่างกายเธอสั่นไหว
โอ้.. เป็นอีกหนึ่งคืนที่ผ่านไป
และสถานภาพที่ฉันเป็นอยู่นี้
ก็ยังคงโดดเดี่ยวเดียวดาย
และสิ่งมหัศจรรย์ที่สร้างมาเพื่อโลกนี้
แม้ทุกดวงใจจะถูกรังสรรค์ไว้
ยังไงก็แล้วแต่ ฉันก็ยังคงเดียวดาย
เดียวดายเสมอมา
ฉันทำทีเล่นทีจริงแล้วก็รอ
เพราะเราต่างรู้ว่าความรักต้องใช้เวลา
เรามาไกลเหลือเกิน
แค่เพียงแต่เสียงจังหวะหัวใจอันเปลี่ยวเหงานั้น
เป็นของฉันเอง
ฉันไม่อยากจะอยู่ลําพัง
ตั้งแต่ตอนที่ฉันไม่ได้รับข้อความจากเธอ
และนับตั้งแต่ที่เธอยุ่งอยู่ทุกช่วงเวลา
ฉันไม่ได้ไปไหนเพื่อเหลียวมองใคร
พยายามเชื่อว่า เธอยังสนใจ
ฉันรู้สึกถึงเธอได้ทุกหนทุกแห่ง
แต่ฉันก็ยังคงเดียวดาย
ฉันอยู่ในกงล้อแห่งโชคชะตาที่บิดเบือน
เพราะรู้ว่านั้นไม่ใช่สวรรค์ มันคือความรักหรือไม่ก็ความเกลียดชัง
หรือฉันเป็นผู้เจ็บปวด
หรือฉันเป็นคนแปลกหน้าในสายฝนพรํา
ฉันเดียวดาย
และถ้าหากต้องยึดถือในเกียรติยศศักดิ์ศรีแล้ว
บางทีมันอาจเป็นเพียงจินตนาการของฉันเอง
ยังมีเรื่องอื่นที่น่าจะได้รับการบอกกลาวออกไป
ฉันทำทีเล่นทีจริงแล้วก็รอ
และฉันภาวนาว่ามันยังไม่สายเกินไป
เรามาไกลเหลือเกิน
แค่เพียงแต่เสียงจังหวะหัวใจอันเปลี่ยวเหงานั้น
เป็นของฉันเอง
ฉันไม่อยากจะอยู่ลําพัง
และทุกสิ่งมหัศจรรย์ที่สร้างมาสําหรับโลกนี้
และทุกดวงใจจะถูกรังสรรค์ไว้
ยังคงมีเรื่องอื่นที่น่าจะได้รับการบอกกล่าวออกไป
ฉันทำทีเล่นทีจริงแล้วก็รอ
และฉันภาวนาว่ามันยังไม่สายเกินไป
เรามาไกลเหลือเกิน
แค่เพียงแต่เสียงจังหวะหัวใจอันเปลี่ยวเหงานั้น
เป็นของฉันเอง
ฉันไม่อยากจะอยู่ลําพัง
ความรักโบกบินไปแต่หวังว่ายังคงวนเวียน
ฉันยังคงติดกับความเศร้าโศกเสียใจกับดวงใจที่เปล่าเปลี่ยว
เผชิญอยู่กับความร้อนรุ่มของรัตติกาล
ใครสักคนที่เธอรักมีหัวใจแข็งราวกับหิน
ตั้งสติแล้วคนหาแสงสว่าง
และในไม่ช้าไม่นาน ก็เริ่มมองหาความรักใหม่ [และฉันไม่อยากจะอยู่ลําพัง]
และลบร้างแผลเก่าจากใจหรือว่า
ฉันยังคงติดกับความเศร้าโศกเสียใจกับดวงใจที่เปล่าเปลี่ยว [และฉันไม่อยากจะอยู่ลําพัง]...