Μυστήριο κατάντησες για μένα
και τα ’χω, αγαπούλα μου, χαμένα,
και το σφυγμό σου νά ’βρω δεν μπορώ,
γι’ αυτό με τυραννάς τόσον καιρό.
Άλλα μου λεν τα μάτια σου
και άλλα η καρδιά σου.
Άλλα μου λεν τα χάδια σου
και άλλα τα φιλιά σου.
Παιχνίδια και καπρίτσια όλο κάνεις,
γι’ αυτό κερδίζεις πάντα και δε χάνεις.
Παράξενα στα μάτια με κοιτάς,
μα ούτ’ εσύ δεν ξέρεις τι ζητάς.
Άλλα μου λέν τα μάτια σου...
Μαζί μου παίζεις θέατρο αράδα,
μια τέτοια κωμωδία δεν ξανάδα.
Δεν ξέρω πια μαζί σου τι να πω,
μα θέλω και δε θέλω σ’ αγαπώ.
Άλλα μου λεν τα μάτια σου...