En het hart is moeilijk te vertalen
Het heeft een eigen taal
Het spreekt in tongen en stille zuchten
En gebeden en verkondigingen
In de grootse dagen van voorname mannen en de subtielste gestes
En het stokken van de adem
Maar met al mijn kennis schijn ik het niet onder de knie te krijgen
En alle woorden ontkomen en keren verdraaid terug
Ik zou ze in gedichten willen terugzetten als ik maar wist hoe
Ik schijn het niet te kunnen vatten
En dit alles en de hemel daarbij zou ik willen geven
Ik zou alles willen geven al was het voor een ogenblik
Dat ik de betekenis van een woord dat ik zie gewoon kon begrijpen
Omdat ik het altijd gehaast opschrijf maar er nooit uit wijs word
En het spreekt zachtjes tot mij
En het zingt binnenin mij / Het schreeuwt het uit
in de duisterste nacht en breekt af in het morgenlicht
Maar met al mijn kennis schijn ik het niet onder de knie te krijgen
En alle woorden ontkomen en keren verdraaid terug
Ik zou ze in gedichten willen terugzetten als ik maar wist hoe
Ik schijn het niet te kunnen vatten
En dit alles en de hemel daarbij zou ik willen geven
Ik zou alles willen geven al was het voor een ogenblik
Dat ik de betekenis van een woord dat ik zie gewoon kon begrijpen
Omdat ik het altijd gehaast opschrijf maar er nooit uit wijs word
En dit alles en de hemel daarbij zou ik willen geven
Ik zou alles willen geven al was het voor een ogenblik
Dat ik de betekenis van een woord dat ik zie gewoon kon begrijpen
Omdat ik het altijd gehaast opschrijf maar er nooit uit wijs word
Neen, woorden zijn een taal
Het verdient zo'n behandeling niet / En al mijn hakkelende zinnen
dragen nooit bij tot iets dat dit gevoel waard is {?)
Dit alles en de hemel daarbi kan nooit zo'n gevoel als ik 't hoor (?)
Woorden zijn nog nooit zo bruikbaar geweest
Ik schreeuw het dus uit in taal waarvan ik nooit geweten heb dat het bestond