Συνήθιζα να με παίρνει ο ύπνος κλαίγοντας
Αλλά αυτό ήταν πριν έρθει εκείνος
Πίστευα πως η αγάπη έπρεπε να πονάει για να καταλήξει όμορφα. Μα τώρα είναι εδώ
Δεν είναι τίποτα το ίδιο, δεν είναι τίποτα το ίδιο
(Ρεφραίν)
Με γεμίζει
Μου δίνει αγάπη
Περισσότερη αγάπη απ' ότι έχω δει ποτέ
Μόνο αυτόν έχω
Μόνο αυτόν έχω σ' αυτό τον κόσμο
Είναι τόσο άντρας όσο χρειάζομαι
Και το πρωί όταν φιλάω τα μάτια του
Με ρίχνει κάτω και με κουνάει αργά
Και το βράδυ όταν το φεγγάρι είναι ψηλά
Με κρατάει κοντά του και δε με αφήνει με τίποτα
Δεν με αφήνει με τίποτα