Alice остана во затворена соба
без да се смее повеќе
изгледаше како секогаш нешто да и недостасува
нешто што ќе ја направи посебна
Момчето со бисерни очи,истражуваше
без разбирање на причината Зошто?
Еден ден тој ја праша,право во очи
"Кажи ми што можам да направам?"
-Погледни горе во синото и оди таму
и донеси грам(дел) од облаците
Тој постави крила на рацете
Ќе се вратам со тоа што го сакаш
Градот стануваше мал
Во длабочината на неговите сини очи
Таа остана неподвижна и гледаше
низ прозорецот сам со една сина мачка
Alice сеуште небеше среќна
сакаше нешто повеќе
Момчето со бисерни очи ја праша
"Што уште треба да направам?"
Погледни горе високо и донеси ми
парче од небото
Тогаш тој ја погледна и рече "dobro"
ќе се вратам со тоа што го сакаш
Градот стануваше мал
Во длабочината на неговите сини очи
Таа остана неподвижна и гледаше
низ прозорецот сам со една сина мачка
Uh uh uh uh uh uh uh uh uh uh
Uh uh uh uh uh uh uh uh uh uh
Alice се насмевна но само за минута
и се се врати како и претходно
Минута секогаш недостига
Истото може да се случи и со вас
Градот стануваше мал
Во длабочината на неговите сини очи
Goodbye мој сладок прашувачу
Јас ќе летам повисоко во небото
Таа остана засекогаш и гледаше
низ прозорецот сам со една сина мачка
Uh uh uh uh uh uh uh uh uh uh
Uh uh uh uh uh uh uh uh uh uh
Uh uh uh uh uh uh uh uh uh uh