Bir zamanlar bir öğretmenimiz olmuş
Öğretmenlerin öğretmeni
O dünyayı daha iyi yer yaptı
Ve bizi daha iyi varlıklar
Ah Allah, kendimizden utanıyoruz
Biz Al-Muallimin* yolundan azmışız
Şübhesiz biz kendimizi yanılttık
Ne diyeceğiz onun karşısında?
Ah, Muallim
O Muhammetti
Salla Allahu alayhi ve sallam
Muhammet, insanlık üzerindeki lutf
Tüm insanlığın öğretmeni
Abal - Qasim**
Ya Habibi, Ya Muhammad
(Benim sevimlim, Ya Muhammet)
Ya Shafi’i ya Muhammad
(Benim şefaetcim, ey Muhammet)
Khayru khalqillahi Muhammad
(Allahın yarattığı en güzel varlıktır Muhammet)
Ya Mustafa ya Imamal Mursalina)
(Ey seçilmiş, ey peygamberlerin imamı)
Ya Mustafa ya Shafi’al ‘Alamina
Ey seçilmiş, ey alemlerin şefaetcisi
Diğerleri uyurken, o ibadet etti
Diğerleri yemek yerken, o oruç tuttu
Diğerleri gülerken o ağladı
Son nefesini verene kadar
Onun tek arzusu bizim
İflah olanlar arasında olmamızdı
Ya Mu'allim, selam olsun sana
Gerçekten sen bizim öğretmenimizsin
Ah Mu'allim
Ya Bashiri ya Muhammad
(Ey güzel haberleri getiren, ey Muhammet)
Ya Nadhiri ya Muhammad
(Ey haberdar eden, ey Muhammet)
Ishqu Qalbi ya Muhammad
(Yüreğimin sevgisi, ey Muhammet)
Nuru ‘Ayni ya Muhammad
(Gözümün nuru, ey Muhammet)
O bize sade ve nazik olmayı öğretti
Ve fakirleri ve açları doyurmayı
Evsizlere ve yetimlere yardım etmeyi
Ve zalim ve cimri olmamayı
Onun konuşması çok yumşak ve nazikti
Bir annenin çocuğunu okşaması gibi
Onun şefaeti ve acıması
En çok güldüğü zaman ışık saçıyordu