Ty i ja jadaliśmy w dobrych restauracjach,
ty i ja tańczyliśmy w świetle latarni,
ty i ja szaleliśmy w żółtym Fordzie Fiesta,
ty i ja śpiewaliśmy przy ognisku.
Ty i ja szukaliśmy podobnych rzeczy,
ty i ja mieliśmy pstro w głowie.
Ty i ja na diabelskim młynie,
ty i ja i nasza historia…
ale ty i ja nigdy nie kąpaliśmy się w morzu,
w morzu, w morzu,
w morzu, w morzu,
w morzu, w morzu,
w morzu.
Rozkładamy ręczniki, stawiam ci lody,
gramy rakietkami, unikając spacerowiczów.
Na horyzoncie rysują się żagle
dzieci pływających na Optymiście1 w przyległej zatoce.
Drzemię chwilę, gdy przybiera morze,
a ty wyglądasz cudownie tak wyciągnięta:
smukła i blada, czytając na plaży
o watykańskich intrygach z nieoczekiwanym finałem.
„Ten upał jest nie do wytrzymania”.
Wstajesz i poprawiasz kostium kąpielowy,
stopą sprawdzasz wodę
i wszystko jest gotowe, byśmy weszli do morza,
do morza, do morza,
do morza, do morza,
do morza, do morza,
do morza.
Jeśli więc kiedyś przyjedziesz i wpadniesz tu,
i jeśli mimo pracy znajdziemy jakiś poranek,
nie wybaczyłbym sobie, nie przebolałbym,
gdybym nie wziął cię na motor i nie ruszylibyśmy w drogę.
Bardzo daleko stąd, po drugiej stronie świata,
jest barek, a za nim cztery sosny;
ty i ja siedzimy przy barze,
gra dobra muzyka, a my jesteśmy nad morzem,
nad morzem, nad morzem,
nad morzem, nad morzem,
nad morzem, nad morzem,
nad morzem.
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Optimist