Άκρη Δεν Έχει Ο Ουρανός [Akri den exei o ouranos]

Η δίψα μου ’γινε φωτιά,

στερεύει στα φιλιά σου,

το δάκρυ μου σταλαγματιά

χάνεται στη ματιά σου.

Άκρη δεν έχει ο ουρανός,

αρχή δεν έχει η δύση.

Τέλος δεν έχει ο καημός,

το χαμογέλιο θλίψη.

Στο παραθύρι σου κρυφά

γροίκαγα περιστέρι,

σαν το μαχαίρι απάστραφτε,

σβήσε, χλωμό μου αστέρι.

Άκρη δεν έχει ο ουρανός,

αρχή δεν έχει η δύση.

Τέλος δεν έχει ο καημός,

το χαμογέλιο θλίψη.