Λέω η ζωή μου ψεύτικη πως κάνει,
όποτε με αγαπούν
Μα στο γιώτα χι μου λάστιχο με πιάνει
και οι μάστορες αργούν
Κι είν’ ακίνητα όλα,
σαν το μελάνι πριν ξυπνήσει από την πένα
Αχ! Ματιά μου ονειροπόλα,
με όλους μοιάζεις, δεν ταιριάζεις με κανένα.
Κι αν εσύ μου δείχνεις τόση καλοσύνη
κι είσαι λες αληθινή,
μη ζητάς μια θέση μες στο καμαρίνι
βγες μαζί μου στη σκηνή
Λέω η ζωή μου ψεύτικη πως κάνει
όποτε με αγαπούν
Μα στην εποχή μου μια εικόνα φτάνει,
χίλιες λέξεις δεν αρκούν