Ίσως το γιατί των ασυγχώρητων λαθών μου
Δεν σε άφησαν να θυμηθείς ότι με αγαπούσες
Και αν ήταν να σου κατονομάσω κάθε μια από τις μούσες μου
Θα πονούσε σίγουρα να μην πω το όνομά σου
Ονειρεύομαι τα μάτια σου να παραδίνονται και να θαμπώνουν
Τα τραγούδια μου να είναι η πιο σκληρή συντροφιά
Αν με ρωτάς γιατί θέλω να σου λείπω
Μπορώ να σου εξηγήσω αλλά δεν θα το καταλάβεις
Και τώρα που δεν μπορώ να μιλήσω
Θα παρακαλέσω τις αναμνήσεις σου να εξαφανιστούν
Και τις νύχτες, χωρίς να σε πληγώνουν, να σε τρελαίνουν
Δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις, δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις
Και τώρα που δεν μπορώ να μιλήσω
Γιατί (αν και) υπάρχουν λέξεις που σηκώνουν αντίρρηση
Τις πήρες, δεν ήταν δικές σου, ήταν δικές μας
Δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις, δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις
Και δεν επιστρέψεις
Αυτό που είναι περίεργο είναι ότι σου τραγουδάω χωρίς νόημα
Αυτό το τραγούδι είναι αδύνατο να αφιερωθεί
Και παρόλο που με πονάει να αποδεχτώ ότι την έχασα
Τώρα πονάει πιο πολύ να ξέρω ότι δεν θα μπορώ να την ψάξω
Και τώρα που δεν μπορώ να μιλήσω
Θα παρακαλέσω τις αναμνήσεις σου να εξαφανιστούν
Και τις νύχτες, χωρίς να σε πληγώνουν, να σε τρελαίνουν
Δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις, δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις
Και τώρα που δεν μπορώ να μιλήσω
Γιατί (αν και) υπάρχουν λέξεις που σηκώνουν αντίρρηση
Τις πήρες, δεν ήταν δικές σου, ήταν δικές μας
Δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις, δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις
Και δεν επιστρέψεις
Και τώρα που δεν μπορώ να μιλήσω
Κάθε δευτερόλεπτο χωρίς τη φωνή σου μοιάζει αιώνιο
Κάθε τυχαία ματιά είναι μία κόλαση
Δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις, δεν θα μείνει τίποτα αν φύγεις
Και δεν επιστρέψεις.