Αχ ας μπορούσα να σε ξεχνούσα
κι ούτε να με νοιάζει πια
πού βρίσκεσαι και πού γυρνάς
αχ ας μπορούσα
Πολλές φορές με πλήγωσες
και είπα να σε μισήσω
μα πάλι συλλογίστηκα
μοναχός μου πώς θα ζήσω
και πώς θα σε λησμονήσω
για να βρω κι εγώ τη γιατρειά
αχ ας μπορούσα
Ας είχα και εγώ φτερά
να πέταγα μακριά σου
σαν αστραπή να έφευγα
να μη σε ξαν’ αντικρίσω
τη ζωή μου πια να ζήσω
κει που υπάρχει μόνο λησμονιά
Αχ ας μπορούσα...