Η βρώμα των πνευμάτων του καιρού
Είναι η εξαγρίωση των πεταμένων ναών
Καθώς τα πτώματα βάζουν πούδρα και ρουζ
Ώστε η φάρσα να μπορεί να συνεχιστεί , πάντα για πρόοδο
Μια φτηνή προσωποποίηση σε ένα φθαρμένο σαξόφωνο
Η ψυχή πήζει σε ένα βρώμικο εξόγκωμα
Υλικό του κόσμου, μουντό και χλωμό
Στα χνάρια ενός αποκομμένου πνεύματος
Ανάμεσα στο μύλο και το σφαγείο
Είναι τόσο τοπία θλίψης
Γκρι και λάμψη
Χρυσόσκονη και Γέενα
Ανάμεσα στη μονοτονία και το τρόμο
Παρόμοιο είναι το τραγούδι του κάτω κόσμου
Το σφύριγμα των ποντικιών
Και ενοχλητικοί ψαλμοί των αγγέλων
Μια θυσία στο αυλάκι των θεών
Χαμένη εξιλέωση, χαμένη ευτυχία
Σαν ένα ασθενικό μόλο σκάβοντας στην Εδέμ
Ζώντας και αναπνέοντας στην πτώση
Ανάμεσα στο μύλο και το σφαγείο
Είναι τόσο τοπία θλίψης
Γκρι και λάμψη
Χρυσόσκονη και Γέενα
Ανάμεσα στη μονοτονία και το τρόμο
Παρόμοιο είναι το τραγούδι του κάτω κόσμου
Το σφύριγμα των ποντικιών
Και ενοχλητικοί ψαλμοί των αγγέλων
Είναι μια γη που ο ήλιος βασιλεύει
Σε μια κωμική μεγαλοπρέπεια
Ένας αργός μακάβριος χορός
Η ύαινα χορεύει βαλς
Θα ερχόταν επιτέλους παρακαλώ ένας νέος κατακλυσμός
Μια πραγματική βροχή και η ποικιλία πανούκλας
Και όταν όλα έχουν ειπωθεί και τελειώσει
Ακόμα και Διάολος δεν θα νοιάζεται αρκετά για να φτύσει τη λάσπη