Θα΄θελα να είμαι στο μυαλό σου
και το χαμόγελό σου να φέρνω
μεσ΄τα δυο σου χείλη
όταν ξυπνάει το δειλινό σου
να είμαι ο άγγελός σου
μεσ΄της ψυχής σου το άσπρο χρώμα
μα δεν ξέρω τι είμαι εγώ
για σένα κι απορώ
αν θ΄αντικρίσω αυτά τα μάτια
που μ΄έμαθαν ν΄αντέχω
να ξέρω πόσο απέχω από μια αγάπη
τόσο αληθινή
Θα΄θελα σφιχτά να μ΄αγκαλιάζεις
σε μένα να διαβάζεις
όσα έχεις στη καρδιά γραμμένα
κι όταν βρεθώ στο όνειρό σου
στο όμορφο πρωινό σου
να΄χω δυο χείλη μαγεμένα
μα δεν ξέρω τι είμαι εγώ
για σένα κι απορώ
αν θ΄αντικρίσω αυτά τα μάτια
που μ΄έμαθαν ν΄αντέχω
να ξέρω πόσο απέχω από μια αγάπη
τόσο αληθινή
Θα΄θελα να ζω μεσ΄το μυαλό σου
και το χαμόγελό σου να φέγγει
μέσ΄τα δυο σου μάτια
που μ΄έμαθαν ν΄αντέχω
να ξέρω πόσο απέχω από μια αγάπη
τόσο αληθινή