Τα δυο μάτια αυτά
που θλιμμένα κοιτούν,
τα θυμάμαι παλιά να γελούν,
και τα χείλη αυτά που με φιλούσαν γλυκά,
σαν μαχαίρια κόβουν και πονούν.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Δε θυμάμαι καλά,
λόγους κι άλλα πολλά,
και ποια λάθη μας διώξαν μακριά,
μα θυμάμαι καλές του έρωτα μας στιγμές,
Σ’ αγαπω για πάντα να μου λές.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια...
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια...
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια!