(หนึ่ง สอง)
หยุดเวลาไว้ตรงนี้ได้ไหม เป็นเวลาที่น่าประทับใจจริง
คุณน่าจะได้เห็นแสงที่ลอดผ่านผมของคุณ
เป็นประกายหลากหลายสีทั้งน้ำตาล ทองและแดง
เช้าวันเสาร์กำลังจะหมดลงอีกแล้ว
แสงอาทิตย์ตกสะท้อนไปที่แก้วกาแฟในมือคุณ
ผมจ้องมองสายตาคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เราหลงรักซึ่งกันและต่างก็เฝ้ารอปาฎิหาริย์
พยายามค้นพบตัวเองท่ามกลางหิมะในฤดูหนาว
เราต่างก็ไม่มีใครเหมือนกับว่าไม่มีตัวตนในโลกนี้
ผมจะไม่อยู่เฉยแน่ และผมก็จะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป
ผมจะรอให้ถึงวันนั้น วันที่เราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
แล้วเราจะกลับมามีความสุขอีกครั้งเมื่อความมืดมนจางหายไป
ผมจะรอจนกว่าเราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
ผมจะรอจนกว่าเราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
อากาศข้างนอกกำลังจะเปลี่ยนแปลงไป
ใบไม้ที่ร่วงหล่นก็โดนหิมะทับถมไปจนมองไม่เห็น
เสียงเพลง Iron & Wine ที่กำลังดังอยู่จากวิทยุ
นี่คือมุมมองใหม่
คือเวลาที่สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
ผมไม่ได้โกรธหรือรู้สึกไม่ดีกับอะไร ยกเว้นตัวเองและคุณ
เราหลงรักซึ่งกันและต่างก็เฝ้ารอปาฎิหาริย์
พยายามค้นพบตัวเองท่ามกลางหิมะในฤดูหนาว
เราต่างก็ไม่มีใครเหมือนกับว่าไม่มีตัวตนในโลกนี้
ผมจะไม่อยู่เฉยแน่ และผมก็จะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป
ผมจะรอให้ถึงวันนั้น วันที่เราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
แล้วเราจะกลับมามีความสุขอีกครั้งเมื่อความมืดมนจางหายไป
ผมจะรอจนกว่าเราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
ผมจะรอจนกว่าเราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน
ผมจะรอจนกว่าเราจะได้เห็นตะวันยอแสงด้วยกัน