Σε παρακαλώ εξήγησε τους ευγενικά, δεν τους αρέσει να πέφτουν
Δεν υπάρχει χώρος για θυμό, όλοι είμαστε πολύ μικροί
Ζωγραφίζουμε τα πρόσωπα μας και ντυνόμαστε
Με σκέψεις από τους ουρανούς, από τον παράδεισο
Αλλά αυτοί πιστεύουν πως κρατάμε μια μπάλα γεμάτη μυστικά
Δεν θα τους καλέσει κανένας
Είναι απλά ψηλότερα παιδιά, αυτό είναι όλο, τελικά
Ο άντρας είναι ένα εμπόδιο, λυπητερό σαν έναν κλόουν
Έτσι κρατήσου από το τίποτα και δεν θα σε απογοητεύσει
Κάποιοι άνθρωποι παρελαύνουν μαζί και κάποιοι μόνοι
Λίγο μόνοι
Άλλοι τρέχουν , οι μικρότεροι φωνάζουν
Αλλά κάποιοι είναι ήσυχοι, είναι απλά μεγαλύτερα παιδιά
Αυτό είναι όλο, τελικά
Εγώ τραγουδώ με ανυπομονησία, σκιαγραφώντας ημιμόνιμες χορδές,
Με τα λόγια μου
Δανείζομαι τον χρόνο σου και με συγχωρείς που σε καλώ
Αλλά οι σκέψεις απλά προέκυψαν
Ότι δεν είμαστε παιδιά κανενός , τελικά
Ζήσε την αναγέννηση σου και κάνε ότι κάνεις
Ξέχνα όλα αυτά που είπα, σε παρακαλώ μην με κολλήσεις αρρώστια
Αυτό είναι όλο, τελικά