Афсусдаман!..
Афсусдаман, бир қушчаман!
Афсус, афсус…
Шаҳар шовқинида
Кезаман кўчаларни ёлғиз.
Ўтар кечам, ўтар кундуз,
Лекин улар бемаънодир сенсиз.
Сокинлик чўкинди, атрофимни кўмади ҳижрон,
Алоқалар узилади, тақдиримиз кечмас экан осон.
Кўнглим сенда эди,
Бардошим қолмади...
Н а қ а ро т:
Афсусдаман айтган сўзларимдан ўзим!
Афсусдаман, сендан воз кечишим лозим!
Бир қушчаман, сен томонга йўқ парвозим –
Афсус, афсус, афсусдаман.
Афсусдаман айтган сўзларимдан ўзим!
Афсусдаман, сендан воз кечишим лозим!
Ёмғирлардай тўкилар кўзимдан ёшим –
Афсус, афсус, афсусдаман.
Фойдасиз ваъдалар, самимий севаман десанг бас,
Бу сўзларинг юрагимда, масофани ҳис этмай бир нафас,
Хатолардан қочиб севгингдан излагандим паноҳ,
Сендами ё менда гуноҳ, ўйланиб қоларман ногоҳ.
Кўнглим сенда эди,
Бардошим қолмади...
Н а қ а р о т: ……. (4х)