Πες του ότι είμαι εντάξει
να τον σκέφτομαι έχω πάψει
κι άμα πληγωθεί και κλάψει δε μ’ απασχολεί
Θα του πω πως περιμένεις
πως για χάρη του πεθαίνεις
και μακρυά του όπου πηγαίνεις είσαι φυλακή
Είναι άδικο και κρίμα
να πηγαίνει βήμα βήμα
τέτοιος έρωτας μεγάλος μέχρι την καταστροφή
είναι άδικο και κρίμα
που δεν κάνει αυτό το βήμα
ούτε ο ένας ούτε ο άλλος
και θα σπάσει το γυαλί
Δεν αξίζει να πονάνε δυο καρδιές
που αγαπιούνται και το ξέρουν
και για αστείες υποφέρουν αφορμές
Πες της πως δε με πειράζει
πως καθόλου δε με νοιάζει
αν πονά κι αναστενάζει, έτσι να της πεις
Κρύβεσαι απ’ τον εαυτό σου
πίσω από το δάχτυλό σου
και το μόνο όνειρό σου είναι να τη δεις