Εγκαταλειψα τη χωρα μου,εγκαταλείπω το σπίτι μου
τη ζωή μου,η λυπητερη ζωη μου σερνεται χωρις λογο
εγκατελειψα τον ηλιο μου,εγκατελειψα τη μπλε μου θάλασσα
οι αναμνησεις τους αφυπνιζονται,και μετα το αντιο μου
ηλιε,ηλιε της χωρας μου χαμενε
η πολη ασπρη που αγαπω,οι κοπελες που γνωρισα αλλοτε
εγκατελειψα μια φιλη,που ακομα βλεπω τα ματια της
τα ματια της βρεγμενα πολυ,πληθωρα αντιων
εγω ξανα βλεπω το χαμογελο του,τοσο κοντα στο προσωπο μου
ελαμπε τα βραδια στο χωριο μου
αλλα στην ακρη του πλοιου,η οποια με απομακρυνει απο τν αποβαθρα
μια αλυσιδα μεσα στο νερο χτυπησε οπως ενα μαστιγιο
για πολλη ωρα κοιταζα τα μπλε της διαπεραστικα ματια
η θαλασσα εχει πνιγει στην πλημμυρα την νοσταλγιας