varoşların sınırında doğdum ben
artık tramvayların daha ileri gitmediği
meydanın bilinen bir yer olduğu
ve düş kurmanın gerçekle yüzleşmekten
daha kolay olduğu...
kaç genç insan gidiyor uzaklara
sahip olduğundan daha fazlasını aramaya
belki bu yüzden yumruklar atılıyor
asla kimseye değmeyen
ve içlerinde yaşıyorlar
kötülüğü daha çok
ve ben öğrendim ki yaşamda
kimse asla daha fazlasını vermiyor
ama nefesin çoksa çok çıkarsın
gidersin ileriye
hiç geri dönmeden....
ve simdi sen buradasın
bu güne bir anlam vermek için
her şey iyi gidiyor
sen burada olduğundan beri
şimdi sen
ama hiç unutmuyorum hala
orada olan hiçbir arkadaşımı...
ve hep daha yalnız hissediliyor burada
bu yaşta bilmiyorsun...bilmiyorsun
ne kadar koşsan ne kadar uçsan
gidersin ileriye
hiç varamadan....
ve şimdi sen buradasın
düşüncelerimin ortasında
soluğumun içinde
sınırsız bir istek
olacaksın
sen benim için
bir intikamdın oysa...
şimdi biliyorsun kim olduğunu
içimdeki adamın...
varoşların sınırında doğdum ben
artık neredeyse hiç gitmediğim
bıraktığım rüzgar duruyor
geçip giden bir tren gibi
bugün bana yakınsın
bugün buradasın yalnızca
bugün buradasın...
şimdi sen