Ne kadar insanlar vardi ki
yolda insanlar bekliyormuş
kar yağıyor ve şemsiye alıyorlar
beni kimse beklemiyor güneşli günlerde bile
Ne kadar insanlar vardi ki
yolda insanlar bekliyormuş
kar yağıyor ve şemsiye alıyorlar
beni kimse beklemedi güneşli günlerde bile
bana bir şeyler oldu yüz sene
bu dükkanda oturuyorum
duvarlar sıkılmış benden
ama söyleyemiyorlar
benim gözüm tatlıda
tatlı yollarda
ona şarkılar söylerim
o kendı halınde meşgul
yerın randevuları bekledim
beni kimse beklemedi
şemsiye alıyorlar
beni kimse beklemedi
bana bir şeyler oldu yüz sene
adresler kuruyorum
kime bilmiyorum
onlara haberler gönderiyorum
yarın elbette gökyüzü
yagıcak kapımda
şemsiyeler ve sevenler
bir gün alırlar beni
ve herkese hatırlanan
Beni hatırlayacak sonunda