Addio, Maria, canzóna d'e ccanzóne,
luce e cumpagna 'e tutt'a vita mia!
"Addio" te dico sènza cante e suóne,
sulo cu ll'uócchie d’a malincunia.
I' lasso 'o mare, tu ce piénze? 'O mare,
'o mare d'òro nun 'o véco cchiù.
E cchiù nun vèco ll'albe chiare chiare
ch'èrano frésche cómm'â giuventù.
Addio, Maria, Maria,
salutammélla Nàpule pe mme!
Dille ch'è stata 'a passióna mia!
Dille ca ll'aggio amata quant'a tte!
Maria, si’ stata 'a vita d'e ccanzóne
e mo sì 'a vita 'e chi nun ce sta cchiù.
I' mòro 'mbracci'a tte, nun te n'adduóne?
Ca i' canto e mòro sótt'o ciélo blu.
E mòro e canto: Nàpule, si’ bèlla!
E 'o pòpolo sultanto è dégno 'e te.
Nàpule, sì na ròsa, si’ na stélla,
si’ na stélla ca luce cómm'a cche!
Addio, Maria, Maria,
salutammélla Nàpule pe mme!
Dille ch'è stata 'a passióna mia!
Dille ca ll'aggio amata quant'a tte!