Adéu, adéu amor meu i sort [Polish translation]

Tak daleko i tak blisko

jak rzeka i topola.

Jedno idzie do przodu,

drugie zostaje w miejscu.

Razem, lecz obojętni,

jak drzewo i wiatr.

Jedno wchodzi na szczyt,

a drugie ucieka...

Żegnaj, żegnaj, kochanie moje, powodzenia.

Gdy ktoś nie chce,

nie można zrobić ogrodu z grządki,

ani kazać słońcu powstać z ciemności,

ani zmienić satyny w jedwab,

ani z wydeptanej ścieżki uczynić drogi.

Zboże nie wzejdzie bez ciężkiej pracy

i stodoła będzie pusta. Dlatego,

zanim nadejdzie nowy dzień,

odejdę, gdzie oczy poniosą.

Żegnaj, żegnaj, kochanie moje, powodzenia.

I nic się nie martw,

że pojutrze

będziesz musiała wyprać

moją pościel.

Nie zorientuje się w tym

ten, który przyjdzie,

by wygrzać łóżko,

które zostawiam puste.

Żegnaj, żegnaj, kochanie moje, powodzenia.

Gdy ktoś nie chce,

nie można zrobić ogrodu z grządki,

ani kazać słońcu powstać z ciemności,

ani zmienić satyny w jedwab,

ani z wydeptanej ścieżki uczynić drogi.

Zboże nie wzejdzie bez ciężkiej pracy

i stodoła będzie pusta. Dlatego,

zanim nadejdzie nowy dzień,

odejdę, gdzie oczy poniosą.

Żegnaj, żegnaj, kochanie moje, powodzenia.

Żegnaj, żegnaj, kochanie moje, powodzenia.