Një plak,atak zemre ne sallen e kinemase peson
Ndërkohe shoku im një ambulancë lajmeron
Buster Keaton po vallezon
Unë pres për finalen
Por kurrë nuk vjen
Dy fëmijë te verbër në karrige me rrota rrugën kalojne
Dhe ata perplasje nga ambulanca pesojne
Sepse drita jeshile qe
Unë pres për finalen
Por kurrë nuk vjen
Premtova se do të jem i sinqerte
Dhe tani llampadaret thyhen pertokë
Kamarieret tabakate rrezojne
Trenat me pasagjerë devijojne
Ndërsa gjarpërinjte nëna të vegjëlit e tyre hane
Tubacionet e ujit në këtë qytet
Plasin dhe dhomën e ndenjes permbysin
Zjarrfikset rrugen e kthimit humbasin
Dhe plandosen në spital
Ne po shkaktojme aksidente
Une dhe ti
Ne po shkaktojme aksidente
Une dhe ti
Ku premtimi shkon
Kur pretendon se nuk ka patur?
Vërtetë mendojme se mund thjesht te zhduket ?