수상소감 [Acceptance Speech] [susangsogam] [Turkish translation]

Aramızda mesafe olduğunu hissediyorsan, aşma

Ne kadar yara aldıysam o kadar mesafe koydum çünkü,

Daha fazla kanmayacağım,

Gülümsemelerinizin arkasında sakladığınız bıçaklar

Beni kan revan içinde bıraktı çünkü.

O kadar çok gördüm ki,

Yüzüne farklı arkandan farklı konuşan insanları.

Ailem gibi olan insanların,

Yavaşça yabancılara dönüşmelerini gördüm.

Sonunda bana paha biçip,

Yara bere içinde bıraktıkları kalbimi satıyorlar.

Onlara vermediğim hakları kullanarak,

Çok normalmiş gibi kendi paylarına düşenlerini istiyorlar.

Yüz kez anlamaya çalışsam da, tek bir hatayla,

Parmaklarını bana çeviriyorlar.

Duvar kurmaktan başka bir seçeneğim yok.

Gitgide soğuyan kalbimden daha acı veren bir şey varsa

O da tek tek giden,

Beni bırakan insanların,

Hiçbir şekilde beni etkilememesi.

Hatta içim rahatlıyor.

Belki de bu benim gerçek yüzümdür.

Kara bulutlar da aslında bulut değil midir?

Şimdi düşündüm de,

Bana benziyor gibi.

Acı acı tebessüm etmek de gülümsemek değil mi?

Gülünecek bir şey olmayan bir dünyada yaşadığımız için.

Senin için yaptım.

Eğer söylediklerimi duyuyorsan

Başınla beni onayla lütfen,

Tek başımayken,

Kendi kendime konuşmaktan çok sıkıldım çünkü.

Parmakla beni göstermek yerine,

Ellerini salla.

Adımlarımı durduramam,

Gideceğim yol çok uzun ve kalabalık.

Ben de kendim için endişeliyim,

Her sabah ayna karşısına geçip,

Bin bir güçlükle ifadesiz maskeyi takıyorum.

17 bu yıldır bu sahadayım,

Maskemi çıkarmaya yeltendiğimde,

Gerçek yüzüm yabancıyım, çıkaramıyorum.

Herkes korkuyor,

Duyguları olmayan benden,

Halbuki, beni bu hale getiren suçlular sizsiniz,

Bütün iyiliğimi emip beni kenara atan sülükler,

Bütün duygularımı,

Benden söküp alanlar şimdi buz gibi olduğumu söylüyorlar.

Çok haklısın,

Herkes hissizlikle çevrelenmiş,

Bu dünya buz gibi,

Ve bir tek benim üstümde hiçbir şey yok,

Şimdi ne istersem olabilirim,

Beni öldürmeyen şey anca beni kanatır.

Aynaya karşı bir nefes bırakıyorum,

Buğulanmış yüzüme bakıyorum,

Bir şeyin ayırdına varıyorum,

Belki de Tanrı ve Şeytan,

Bu ikisi düşman değil de,

Bir varlığın iki yüzüdürler.

Kara bulutlar da aslında bulut değil midir?

Şimdi düşündüm de,

Bana benziyor gibi.

Acı acı tebessüm etmek de gülümsemek değil mi?

Gülünecek bir şey olmayan bir dünyada yaşadığımız için.

Senin için yaptım.

Eğer söylediklerimi duyuyorsan

Başınla beni onayla lütfen,

Tek başımayken,

Kendi kendime konuşmaktan çok sıkıldım çünkü.

Parmakla beni göstermek yerine,

Ellerini salla.

Adımlarımı durduramam,

Gideceğim yol çok uzun ve kalabalık.

Eve dönüyorum,

Bana yardım et, etmeyeceksen de bırak beni

Ellerini havaya kaldır ve

Gösteri devam ediyor.

Eve dönüyorum,

Bana yardım et, etmeyeceksen de bırak beni

Ellerini havaya kaldır ve

Gösteri devam ediyor.

Bitti.