Iam Javeo venis tetrinki
Ĉe sia amik’ Abraham’
Li diris al li: «Vi ŝajnas dubi
Mi elprovu al via am’
Se vi fidas min, kaj apogas min
Alivorte, se vi kredas je mi
El via filaĉo (tiu sentaŭgulo)
Oferon vi faros al mi»
Neniam vi farus tion, Paĉjo
Neniam paĉjo farus tion
Oni precizu, ke Abraham’ estis
Tiam centkvardekjarulo
Ke en lia kap’ muŝar’ zumadis
Estus nenies surprizo
Li do frumatene la morgaŭon iris
Antaŭ la kri’ de l’koko
Sekvite de la fil’, sen klariga vorto
Al lok’, kiun Jave’ indikis
Neniam vi farus tion, Paĉjo
Neniam paĉjo farus tion
«Kial la ligno?» diris Isaak’
(De la fil’ estis la nomo)
L’oldul’ ellasas, per tremanta kvak’
«Estas por nia ofero»
«Mojosa novaĵ’, sed kie la viktim’?
Sen ŝafid’, neniu rostaĵo»
Sed kiam super lin la klingo leviĝis
Ne plaĉis al li l’respondo
Neniam vi farus tion, Paĉjo
Neniam paĉjo farus tion
La resto famas: anĝel’ malsupris
Stopi de l’profet’ la brakon
L’afer’ Javeon certe amuzis:
Li faris ĝin duan fojon
Jarcentojn poste, sub alia nom’
Li sendis al la propra ido
Sur kruco krevi – sen anĝelon sendi
Por savi l’povran filon de hom’
Neniam vi farus tion, Paĉjo
Neniam paĉjo farus tion
Neniam vi farus tion, Paĉjo
Neniam paĉjo farus tion!