ve yine burada duruyorum sessizce
senin yatağının yanında ve yine
saçlarını okşuyorum yavaşça
derin uykuda yatıyorsun önümde
öyle barışçıl, küçük bir hayvan gibi
bütün gün meşgul olan
ve senin çaresizliğin dokunuyor bana
öyle ki boğazım tıkanıyor
ve yeniden aklıma geliyor
senin için telaşlandığım
ben büyük serseri kardeş
birdenbire ne kadar önemli oldum
akşamları senin yatağında
en önemli şey bile önemsiz
çaresiz ve şükran dolu
önünde duruyorum ve duyumsuyorum
alçakgönüllülük gibi bir şey çocuğum
artık yalnızca kendime ait değilim
hayır artık hiç tam olarak özgür olmayacağım
tamamen dertsiz ve sorunsuz
her karar her adım
her düşünceyi sen yönetiyorsun
bu sırada ben nasıl düşüneceğim
ama ben dikkatsizliğimi
değiştirmeye her ana hazırım
ve sakinliğimi bırakıyorum
üzerime asılı olan karmaşa için
akşam geri döndüğümde
beni saran sevinç çağrısı için
şimdi iyi geceler günü uzundu
senin için olmak istediğim gibi
olamadıysam tam olarak
o zaman bağışla beni, biliyorsun
hala bir sürü şey öğreniyorum
belki yarın daha çok şey bileceğim
ve eğer sabırsızsam
adi ya da hatta haksızsam
o zaman lütfen bağışla beni
aslında bilmeliyim
ikimizden büyük olanın ben olduğunu
o halde daha akıllı da olabilirim