Ama hemen dönmezse aşk,
kim kurtaracak beni?
Ve biliyorum: bu günlerden
-birer birer birer saydığım-
birinde bile dönmeyeceksin geri.
Ve önüme bakıyorum,
dişimi sıkıyorum,
alt edince her acımı
gene çarpmaya başlıyor kalbim.
Ve şimdi ellerime bakıp
daha özgür hissediyorum onları,
gülmeyi arzuluyor, gülebiliyorum yeniden
ben… ben sensiz.
Her şeyi verdim sana, çok az şey istedim senden.
En iyi yanımı aldın benim,
ama kabahat bende,
bendeydi kabahat.
Ama hemen dönmezse aşk,
kim kurtaracak beni?
Bu erken gidişten yatağa,
beni hâlâ tutsak eden.
Çok sevdim seni,
zihnimdeydin
ve kaç kez kuşkuya düştüm
kendi değerimden bile.
Sonra anladım.
Hareketlerinde
ne olduğunu gördüm:
kralı bütün egoistlerin.
O andan itibaren,
ağlamaz oldu gözlerim,
gülme arzusuna kavuştum yeniden,
ben…ben sensiz
Ama kırık gönlüm güvenmiyor artık
uzatılmış bir ele, güvenmiyor artık.
Bende kabahat,
söyle bende mi kabahat
Ama hemen dönmezse aşk,
kim kurtaracak beni?
Bu zifiri karanlık geceden,
beni hâlâ tutsak eden.
Ama hemen dönmezse aşk,
Sen... kendine iyi bak, kendine iyi bak
Ama hemen dönmezse aşk,
Sen... kendine iyi bak, kendine iyi bak.
Kendine iyi bak, kendime de söylüyorum bunu
aynanın karşısında, hâlâ umut var
Gidilecek çok yol var daha
Bakacağım kendime.
Bakacağım kendime, en iyi yanıma,
ay yerine bir sokak lambası yettiğinden beri,
gidilecek çok yol var daha
bakacağım kendime.
Ama hemen dönmezse aşk,
kim kurtaracak beni?
Bu erken gidişten yatağa,
beni hâlâ tutsak eden.