Αυτό το αργό κάψιμο περιμένει καθώς σκοτεινιάζει
Χτυπώντας τον ήλιο
Αισθάνομαι μεγάλη με εσένα στο αυτοκίνητό σου
Ξέρω ότι είναι ανόητο
Έχουμε και οι δύο ένα εκατομμύριο συνήθειες να αποβάλουμε
Το να μην κοιμόμαστε είναι μία από αυτές
Δαγκώνουμε τα νύχια μας, εσύ δαγκώνεις τα χείλη μου
Εγώ δαγκώνω τη γλώσσα μου
Μα οι άνθρωποι μιλούν, οι άνθρωποι μιλούν
Έλα να το γιορτάσουμε, γιατί θα το ξαναπώ
Όλοι θέλουν να γίνουν σκληροί, να τη βγάλουν καθαρή
Ας τους να μιλάνε, γιατί χορεύουμε σε αυτόν τον κόσμο
Mόνοι μας
Σε αυτό τον κόσμο μόνοι, είμαστε όλοι μόνοι
Όλοι οι ψεύτικοι φίλοι μου και όλη η βαβούρα τους
Έκαναν παράπονα για τη δουλειά
Μελετούν τα βιβλία τους, εγώ μελετώ το πάτωμα
Κι εσύ δεν έχεις σταματήσει να καπνίζεις όλη νύχτα
Ίσως το διαδίκτυο να μας μεγάλωσε
Ή ίσως οι άνθρωποι να είναι βλάκες
Μα οι άνθρωποι μιλούν, οι άνθρωποι μιλούν
Όχι όμως εσύ
Μα οι άνθρωποι μιλούν, οι άνθρωποι μιλούν
[Ρεφρέν]
Όλοι οι διπρόσωποι άνθρωποι μπλεγμένοι σε σχέδια
Τα κάνουν μούσκεμα, μετά πηγαίνουν σπίτι κι εξαγνίζονται
Είσαι ο καλύτερός μου φίλος και χορεύουμε σε έναν κόσμο μοναχό
Έναν κόσμο μοναχό, είμαστε όλοι μόνοι
Ξέρω ότι δεν είμαστε αιώνιοι
Είμαστε ένα τρένο έτοιμο να συντριβεί
Μια μέρα το αίμα δε θα τρέχει τόσο πρόθυμα
Μια μέρα όλοι μας θα ακινητοποιηθούμε, θα ακινητοποιηθούμε
[Ρεφρέν]