Ανοίγω τον δρόμο μου στο κέντρο την πόλης, περπατώντας γρήγορα
Πρόσωπα περνάνε και εγώ οδεύω σπίτι
Κοιτάω μπροστά ανέκφραστη, απλά ανοίγοντας το δρόμο μου
Ανοίγοντας το δρόμο μου ανάμεσα στο πλήθος
Και σε χρειάζομαι
και μου λείπεις
και τώρα αναρωτιέμαι
Aν μπορούσα να πέσω στον ουρανό
Πιστεύεις ότι ο χρόνος θα με προσπερνούσε;
γιατί ξέρεις θα περπατούσα χίλια μίλια
αν μπορούσα απλά να σε δω
Απόψε
Είναι πάντα καιροί σαν αυτόν που σε σκέφτομαι
και αναρωτιέμαι αν εσύ ποτέ με σκέφτεσαι
Γιατί όλα είναι τόσο λάθος και δεν ανήκω
Να ζω στην πολύτιμη μνήμη σου
Και σε χρειάζομαι
και μου λείπεις
και τώρα αναρωτιέμαι
Aν μπορούσα να πέσω στον ουρανό
Πιστεύεις ότι ο χρόνος θα με προσπερνούσε;
γιατί ξέρεις θα περπατούσα χίλια μίλια
αν μπορούσα απλά να σε δω
Απόψε
Και εγώ, εγώ
δεν θέλω να ξέρεις
Εγώ, εγώ
πνίγομαι στην ανάμνησή σου
Εγώ, εγώ
δεν θέλω να αφήσω αυτό να φύγει
Εγώ, εγώ δεν θέλω
Ανοίγω τον δρόμο μου στο κέντρο την πόλης, περπατώντας γρήγορα
Πρόσωπα περνάνε και εγώ οδεύω σπίτι
Κοιτάω μπροστά ανέκφραστη, απλά ανοίγοντας το δρόμο μου
Ανοίγοντας το δρόμο μου ανάμεσα στο πλήθος
Και ακόμα σε χρειάζομαι
και ακόμα μου λείπεις
και τώρα αναρωτιέμαι
Aν μπορούσα να πέσω στον ουρανό
Πιστεύεις ότι ο χρόνος θα με προσπερνούσε;
γιατί ξέρεις θα περπατούσα χίλια μίλια
αν μπορούσα απλά να σε δω
Aν μπορούσα να πέσω στον ουρανό
Πιστεύεις ότι ο χρόνος θα με προσπερνούσε;
γιατί ξέρεις θα περπατούσα χίλια μίλια
αν μπορούσα απλά να σε δω
αν μπορούσα απλά να σε κρατήσω
απόψε