Gökyüzündeki güneş söndü
Mavi sular artık ağlamıyor
Durdu ağaçların dansı
Soğuk rüzgarların taze nehri
Artık yok
Yağmur yağmayı kesti
Gökyüzünde
Hala damlalar var
Ölü bir çocuğun damarlarında
Bir zamanlar nefret vardı
Bir zamanlar soğuk vardı
Şimdiyse
Sadece
Karanlık taş mezar
Sunaklı
O sunak
Yatak olarak hizmet veriyor bana
Sonsuz uyku yatağı
İnsanın uykuda gördüğü rüyalar
Rahatlık rüyaları
Cehennemde bir kapı
Ölümün boşluğuna
Yine de rahatsız edilmemiş
İnsan uykusu
Ve bir gün
Mezar açılacak mı?
ve ruh
Kendi dünyasına dönmeli mi?
Ama bu sefer o
Kayıp unutulmuş üzgün Bir Ruh
Mahkum
Lanetli
Sonsuza kadar