Nakarat x2:
Defterim ne sağ ne yeni
Ben önümü görürüm
Yakar ya kanın’ ezan eyler ölürüm
Ağlar acımdan toprak
Ağlar, aşılmaz yollar
Verse 1 (Şanışer) :
Güneş her gün devrin’ açar
Nefret mutlu ve sevgi naçar
Fakirin yüzüne kapanır hep kapılar; pek tabii tüm kapıları zengin açar
Olur ziyan ulu taşranın teri
Ne ile dolar Yusuf Aslan’ın yeri
Halkı çıkar; çorak bi toprak ve kan kokan eski bir taht kalır geri
Sarp, kaz yarını
Dününü göm bugüne; durma, kaz yarını
Daha bir çeyrek asır kadar önce ajans Madımak’da yananları yazmadı mı?
Tanırım aç yanımı
Gözyaşlarımı gömerim; ağlamam uğruna bi damla
Ben ki, şerefsizin sofrasında doyacagıma aç kalırım
Doyuramam kürküm’
Yüzümde sonbahar hüznü
Hala yalancı olmamak mümkün
Yazarım neye doğru dersem; zulüm ve diktadan korkamam çünkü
Hayatının yok önemi cihanda; iyiler değil zorbalar güçlü
Bugün 16 Temmuz unutma; dün gece meclise bombalar düştü
Nakarat x2:
Defterim ne sağ ne yeni
Ben önümü görürüm
Yakar ya kanın’ ezan eyler ölürüm
Ağlar acımdan toprak
Ağlar, aşılmaz yollar
Verse 2 (Sehabe) :
Ben barış dedim, onlar para
Ben huzur dedim, onlar yalan
Kötülükler onlarca bak
Bende bir umut var ondan çabam
Tanı önce beni
Barış güverciniyim; görünce delir
Ve artık önceliğim: Huzur istiyorum ama ölünce değil!
Ben hep iyiyi arzularken kötülük benle neden boğuşur
Unuttular mavi gözlerimi, Samsun’da yeniden doğuşum
Teröre kahroluşum kaçıncı?
Zaman koğuşu…
Diyarbakır’da şehit düşen üç çocuk babası uzman çavuşum
Deve kuşu olup da yer yarayım
Cahile gelmez benden hayır
Görmek istemem bombaları
Ve bütün kötülüğe benden hayır!
Küllerime sevinenler var, Sivas’ta ateşi benden ayır!
İstanbul’da havalimanı, Ankara’da tren garıyım
İyiliği bilmez gücün esiri
Yüreğini koysan gücün ne senin?
Ve de cümlesini gör…
Hücuma sevinip ezer, yere düşünce seni
Demedim: “Korkusuzum”
Onlar sandı ki korkusuzuz
Eskişehir’in en karanlık sokağındaki 19’um…
Nakarat x2:
Defterim ne sağ ne yeni
Ben önümü görürüm
Yakar ya kanın’ ezan eyler ölürüm
Ağlar acımdan toprak
Ağlar, aşılmaz yollar