Мілае маё стварэнне.
І бывае так страшна
Мне, калі я не з ёй.
Калі гуляе -- я побач,
Калі сумна ёй (А заплача, то) -- скажа.
Сваю вінна любоў ёй (Я любіць яе вінна).
Блізкая ро́дная (Дзетка радзімая) самая,
Так любіма і жадана,
Першы шчыры ідэал мой…
Мы ўжо гатовыя… заснуці,
Люлі-люлі-бай...
І я любіць яе вінна,
А жыццё (…ўсё) маё як (нібы) спевы,
Сколькі б многа ў свеце сцежак…
Хай і кароткіх, і доўгіх,
А каханне -- што неба адкрыта.
І каму жа? -- ёй я вінна...
Баю-баю...
Маму яна (маю́) нагадае:
Тыя ж шчырыя жэсты,
І характар, і манеры.
Хо́дзіць за мной, мы гаво́рым..,
Пераймаць мяне так хоча,
Падабаецца ёй лётаць (І жыццё пазнаваці)…
Мы ўжо да сну ляцець… гатовы,
Люлі-люлі-бай...
І я любіць яе вінна,
А жыццё маё як спевы,
Колькі вулак свет не меў бы…
Хай і мале́нькіх, вялікіх,
А каханне -- што неба адкрыта.
І каму жа? -- ёй я вінна...
Без лішніх слоў -- мая дзетка --
Назаўжды падарунак,
«Дзякуй, лю́бая» -- кажу я...