Ήταν η παραλία ένα μυστικό από ασβέστη,
μιαν λευκή κούνια για το βράδυ...
Ξαφνικά, και οι δύο θελήσαμε να ήπιαμε·
το αλάτι δεν ικανοποιήσε την δίψα μας.
Στη νύχτα, εσύ κι εγώ γράψαμε τ'ονομά της
στη λευκή άμμο·
το ξημέρωμα, ένας ζηλόφθονος άνεμος δυνάμωσε
κι έσβησε τα γράμματα με ένα και μόνο χτύπημα.
Τι χαρά! (Έχουμε) τόση πολλή δύναμη στις καρδιές μας
τώρα που αρχίζει τη ζωή μας!
Ο χρόνος μας έδωσε μια άλλη προοπτική
που ηρέμησε το πέταγμα μας.