Czy wciąż trzymasz papierowe kwiaty w szufladzie wraz z koronkowymi obrusami,
wyjmując je co rok, by zobaczyć jak blakną ich kolory?
Czy wciąż wierzysz w baśnie, w blanki lśniących zamków,
chroniących Cię przed smokami, skrywającymi się pod wzgórzem?
Czy wciąż jesteś rosyjską księżniczką ocaloną przez cygańskiego tancerza?
Czy to jest opowieść, którą wciąż snujesz każdemu, kto chce Cię słuchać?
Żyjesz w świecie fantazji, Twój pamiętnik to romantyczna literatura.
Nie rozumiesz, że to dla mnie trudne? Czy potrafisz zrozumieć, co chcę Ci powiedzieć?
To przeprosiny dżentelmena, odsunę się więc w cień.
Czy dociera do Ciebie, że zmęczył mnie ten taniec?
Po jednym kroku do przodu cofamy się o dwa.
Czy dociera do Ciebie, że zmęczył mnie ten taniec?
Wiem, że wciąż uwielbiasz staromodne walce
i swe odbicie w lustrze, z którym flirtujesz sunąc po parkiecie.
Lecz gdybym powiedział Ci, że muzyka się przestała grać, czy chciałabyś usłyszeć,
że tak naprawdę nie ma już nikogo, kto by z Tobą zatańczył?
Czy wciąż wierzysz w Świętego Mikołaja, w to że jest jakiś milioner,
który szuka drzwi do Ciebie z kluczem do życia, którego nigdy nie potrafiłabyś zrozumieć?
Wszystko co mogę Ci zaoferować to moja miłość, daję ją za nic.
Docenisz jej wartość, gdy zrozumiesz co chciałem Ci powiedzieć.
To przeprosiny dżentelmena, odsunę się więc w cień.
Czy dociera do Ciebie, że zmęczył mnie ten taniec?
Po jednym kroku do przodu cofam się o dwa.
Czy dociera do Ciebie, że od tego ostatniego kroku
nie będzie już odwrotu?
Czy dociera do Ciebie, że zmęczył mnie ten taniec?
Zakończyliśmy nasz taniec.