yıkımın tohumunu taşıyorum
altın bir çağ taşa dönüşmüş
elysium* toza dönüşmüş
bunun için, trajik bir yolculuk
ölen bir birleşmenin görüntüsü
serpilmiş toprak
sessizlik
echonia’nın ağladığı yerde
sessiz çölün içine gömüldüm
düşmüşüm ben
bozulmuş bir yeminin kimsesizliğinde
yalnız ağladım
emperyan'ım* yara olmuş
onun* güzel hayatının anısından
onun* adı sonsuzluktu
başarı kaybolmuş pişmanlık dolu bir hayatta
muhteşem huzur beni kaplardı
şimdi ölürdüm
son bir dilek için