Üşüyorum
Işık söndü
Karanlıkla yüz yüzeyim
Kalesinin derinliklerinden bağırdı
Tüm topraklar benim olacak
Hiç kuşku yok ki
Gölgenin zaferi yakındır diye
Kalesinin derinliklerinden söylediler
Hepsi sizin olmadan
Durmak yok bize
Tüm topraklar benim
Emin olabilirsin
Karşıma çıkma sakın
Diye haykırdı kudretli olan
Ezip geçtim ışığı
Kral olana dek durmak yok bana
Valinor bomboş şimdi
Elflerin ve insanların ittifakı
Kahrolacaklar
Düşüş'ün Yükselişi
Karanlık bir öykü'nün sonu
Merak ediyorum
Nasıl buldular yollarını
Karanlıkta
Doğru tarafa
Güneşin evlatları
İkinci halk
Deriz onların ırkına
İyi davrandık onlara
Doğu'da doğanlar
(Onlar) Geceden-korkanlar
Batıya gittiler
Güneşe doğru
(Onların) Sabah yeli misali
Kısadır hayatları
(Tıpkı) Şafağın geçip gitmesi gibi
Gün başladığında
(Ve) Savaş kaybedildi
Umut yitti
Güneş battı
Denizin ötesinden
Vakit karanlıktı
Ama gün elbet doğacak yeniden
Ezip geçtim ışığı
Kral olana kadar durmak yok bana
Valinor bomboş şimdi
Eflerin ve insanların ittifakı
Kahrolacaklar
Yaralarımı temizleyip
Arındır beni korkudan
Cesaret doldursun beni
Kimse beni ağlarken duymasın
Ne bir öykü, ne de bir şarkı
Anlatır böylesine acıyı
(Ama)
Namı alıp yürüdü yapılanların
Ve de yenilginin kurbanlarının
Otur sandalyene
Ve kendi soyunu bak
Benim gözlerimle görecek
Benim kulaklarımla duyacaksın
Sen, günümü mahvettin
Ve gücümden şüphe ettin
(Ama) Kaderin efendisiyle boy ölçüşmeye
Kalkma sakın
Ezip geçtim ışığı
Kral olana dek dinlemek yok bana
Valinor bomboş şimdi
Elflerin ve insanların ittifakı
Kahrolacaklar
Ezip geçtim ışığı
Valinor'a kafa tutup
Ezdim ışığı
İntikam benim olacak
Ağır ağır ilerliyoruz
Halen ilerliyoruz