Kiedy ze ścieżki kamienie
Idą potajemnie płacząc
By widzieć że już wychodzisz
Miasto wyciąga ramiona,
Tęskniąc za Twymi krokami,
Wzdłuż jakiejś alei w dół
Wszystko to jest takie różne,
Staje w miejscu czas i nagle,
Całe miasto tylko moje
Uwięziona na nabrzeżu,
Jestem jak ta pusta łódka
W stronę przyszłości, samotna
Słowa, które wymyśliłam
W zasmuceniu krótkiej chwili
Patrząc, jak odchodzisz teraz:
Są słowa i są pieszczoty,
Są pozostałości cierni,
Z naszej miłości, która trwa
I miasteczko zasmucone,
Śpi całą nocą odebraną
Bo wspomnienie się uśmiecha,
Jak ten kto w czułości czeka,
Dnia pewnego szukając nas,
Zawsze możesz wrócić tu.