W tym zamkniętym domu
nie ma doniczek u wejścia,
nie zobaczysz też światła świecy.
Mówią, że dom jest martwy,
nikt już nie puka do drzwi,
ani nie wygląda przez okno.
Czasem przechodzą chłopaki
i chcąc się popisać zręcznością
rzucają kamienie na dach.
To domostwo, którego nikt nie chce,
kiedyś należało do mężczyzny i kobiety,
aż zostało spisane na straty1.
Ten zamknięty dom,
w którym mieszkało słońce
i wchodziło bez pukania,
ty też kochałaś
w czasach tamtego życia,
którego nie umiem zapomnieć.
W dniu, w którym odeszłaś,
dom stał się strasznie smutny.
Od tamtej chwili go nie widuję;
zamknąłem drzwi na górę,
narysowałem krzyż na wejściowych
i wrzuciłem klucz do Tagu2.
1. dosł. "skazane"2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Tag_(rzeka)