Οι γκρίζες μέρες είναι μακριοί ήσυχοι δρόμοι μιας έρημης χώρας χωρίς παράδεισο
Στο σπίτι της Ειρήνης όλοι τραγουδούν, όλοι γελούν
Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν
Στο σπίτι της Ειρήνης, μπουκάλια κρασί
Απόψε πηγαίνουν στο σπίτι της Ειρήνης
Μέρες χωρίς αύριο και η επιθυμία μου για σένα
Μόνο οι μέρες που είναι φτιαγμένες από πέτρα
Τίποτα παραπάνω από έναν τοίχο
Όπου έχουμε τοποθετήσει στη σειρά μπουκάλια
Και τότε πας στο σπίτι της Ειρήνης
Και όταν με βλέπεις τρέχεις σε μένα
Κοιτάς στα μάτια μου, παίρνεις το χέρι μου
Και ήσυχα με τραβάς κοντά σου
Μέρες χωρίς αύριο και η επιθυμία μου για σένα
Που να σε βρω τέτοιες γκρίζες μέρες
Οι γκρίζες μέρες με οδηγούν σε σένα
Στο σπίτι της Ειρήνης