Μ’ αρέσανε τα μπαρ στο Βερολίνο
μετά τις τρεις
όταν μεθούσαν οι ξανθές σιγά σιγά
Μοναχικές πριγκίπισσες,
του τίποτα ερωμένες
στων νικημένων το νησί
γλεντώντας σιωπηλά
στων νικημένων τη γιορτή
γλεντώντας κάθε βράδυ σιωπηλά
Erika, Maria, Monika, Sabine
θα δούμε άραγε ξανά μαζί ποτέ
το χιόνι του Δεκέμβρη
απόγευμα να πέφτει
έξω απ’ τη τζαμαρία
του Bleib Τreu cafe
“Berlin, ach du Berlin”
“Berlin, ach du Berlin”
“Berlin, ach du Berlin”
Το παγωμένο γέλιο του
ακούω και φοβάμαι
το γέλιο του πολέμου
ακούω ξανά από παντού
Αχ! πόσο εύκολα ξεχνάμε
το έγκλημα φυσάει ξανά από παντού
Erika, Maria, Monika, Sabine
θα δούμε άραγε ξανά μαζί ποτέ
το χιόνι του Δεκέμβρη
απόγευμα να πέφτει
έξω απ’ τη τζαμαρία
του Bleib Τreu cafe
“Berlin, ach du Berlin”
“Berlin, ach du Berlin”
Sie heißt Lili Marlene !