Ờgne canzòne tène 'o riturnèllo,
ca è cómme fósse 'o piérno 'e ógne canzóne
e, ca pe tanto è chiù azzeccuso e bèllo,
pe quanto chiù se 'ntrèccia 'e 'spressióne.
Uno a mmemòria me n'èra venuto,
scritto e furmato 'a nu maésto 'e scòla.
"E pòrtale" dicéva "il mio saluto.
Vòla palómma mia, palómma vòla".
Ma giacché sti pparòle
nun ce sta' chiù chi 'e ttròva
o nun s'ùsano cchiù.
Giacché st'ammóre nuósto
è na canzóna nòva,
'o riturnèllo suójo,
Chiarastélla,
si' tu.
‘A 'gnóra, ch'ògne séra, puntualmènte,
d' 'e bbèlli tiémpe suóje ll'uso ce avanta,
se fa’ quacch'aria antica vení a mènte
e, pe ce 'a fá 'mpará, piglia e ce 'a canta.
Canta, scappata a ssuónno quase quase:
"Bella leggiadra sei più di una rosa".
'Sta vócca è 'a calamita 'e tutt' 'e vase"
e "Siénte t'aggi'a dìcere na còsa"..
Ma giacché sti pparòle
nun ce sta chiù chi 'e ttròva
o nun s'ùsano cchiù.
Giacché st'ammóre nuósto
è na canzóna nòva,
'o riturnèllo suójo,
Chiarastélla,
si' tu.