Drøymde mik ein draum i nótt
um silki ok ærlig pell,
um hægindi svá djupt ok mjott,
um rosemd með engan skell.
Ok i drauminom ek leit
sem gegnom ein groman glugg
þá helo feigo mennsko sveit,
hver sjon ol sin eiginn ugg.
Talit þeira otta jok
ok leysingar joko enn —
en oft er svar eit þyngra ok,
þó spurning at bera brenn.
Ek fekk sofa lika vel,
ek truða þat væri best —
at hvila mik á goðu þel´
ok gløyma svá folki flest´.
Friðinn, ef hann finzt, er hvar
ein firrest þann mennska skell,
fær veggja sik um, drøma þar
um silki ok ærlig pell.